Numer Identyfikacji Podatkowej

Od 1996 roku w Polsce obowiązuje numer NIP, na podstawie którego można zidentyfikować konkretnego podatnika. Od 2011 roku identyfikatorem podatkowym może być też PESEL, o ile podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej.

 Każdy NIP składa się z dziesięciu cyfr. Pierwsze trzy określają Urząd Skarbowy, który nadał dany numer (zwyczajowo składał się z cyfr od 1 do 9, ale odkąd powstało kilkadziesiąt nowych urzędów, używa się też zera na drugiej pozycji).

NIP jest używany na dokumentach związanych z zeznaniami podatkowymi. Oprócz tego, podatnik jest zobowiązany przedstawić swój NIP w kilku sytuacjach:
- na żądanie organów administracji rządowej oraz samorządowej,
- na żądanie organów kontroli skarbowej,
- w bankach,
- na żądanie reprezentantów NIK.

 Osoby fizyczne, które wcześniej posiadały już NIP, nie mogą przy zakładaniu działalności składać wniosku o przyznanie nowego numeru. Taki obowiązek ciąży jedynie na tych przedsiębiorcach, którzy nie mieli odgórnie przyznanego NIP-u a chcą rozpocząć działalność. Nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej odbywa się podczas rejestracji działalności, przez złożenie wniosku CEIDG-1. Podatnik może posiadać tylko jeden NIP przez całe życie, niezależnie od liczby firm, które pragnie prowadzić.